Carmen valedictorium
a Fideli Raedle compositum,
quod in ipsa Conventus conclusione ab omnibus cantatum est
secundum modos illos, quibus Ludovicus de Beethoven hymnum suum (qui Europaeus nunc dicitur) "Gaudium, scintilla diva!" instruxit.
| 1. | Nimis cito hic Conventus metam suam attigit,
ad quem undique exortos nos in unum contulit urbs tam dives, urbs aemoena, urbs honore splendida, quae Bavariam illustrat, urbs bona: Ratisbona!
|
4. | Sic numquam Arminiana indigebat
gloria
terra nostra, quam paccatam dulcis regit Angela. Libertatis amor ille sanctus sed sit omnibus, patriam qui hanc divisam nostris iunxit precibus.
|
| 2. | Nos invasimus hanc urbem animis pacificis,
quae nos libere excepit ruptis muris limitis. Nos non duxit ullus Varus, abest nunc Arminius, nec in saltibus dolosus latuit exercitus.
|
5. | Grates atque laudes immensas sunt meriti
Thomas atque Nicolaus, clari "Academici", sed non minus celebrandus tantis pro laboribus cum tot studiosis bonis Ianus Pistor optimus!
|
| 3. | Nam
pax inter nationes
exoptata exstitit
post bellum, quod dux scelestus toti mundo intulit. Vos Germanis condonastis, generosi advenae! Grati atque gratae sitis hospites Germaniae!
|
6. | Nobis nunc est redeundum in longinquas patrias,
Ut ubique praedicetur nobilis Latinitas, quam Romani reliquerunt, hanc colamus vivide! Ita finis brutis bellis, Pax sit sine limite! |